Toen jij ging

Ik ben een woestijnmens
een nomade die op zoek is
naar de bron
ik beweeg me in het niets
er is niets, geen weg, geen richting
geen troost, alleen ik
met die snijdende pijn
het overwoekerende gemis,
die vervreemdende verlatenheid.

Ik kan niet vinden wat ik zoek
ik kijk kaken nog uit naar jou
maar je bent niet hier
wat ik zie is een spiegel
van gebrokenheid en ik
die versplinterd en
uitgeput ronddwaal.

Toen jij ging de
eeuwigheid in
werd ik ontvreemd.

Claire vanden Abbeele