Soms even vijf minuutjes…

Afscheid nemen is bladeren door de foto's van het leven...

We hadden er wat foto’s bijgehaald en er stonden bloemen en het was er zelfs gezellig.

Toen onze lieve papa net gestorven was, kwam Pascal bij ons langs. Ons ongeloof was groot, het verdriet nog groter. Pascal sprak ons toen over de 24 uurskamer. Zonder al te veel nadenken zeiden we volmondig ja. Niemand van ons had er ooit al van gehoord maar het klonk goed, het gaf ons allicht de kans om nog even bij papa te zijn. Met de broers en de mama gingen we de eerste keer op bezoek in de kamer. Een gevoel van spanning, nervositeit was bij elk van ons aanwezig. Bij het binnenkomen hoorden we mooie muziek en zagen we papa liggen, heel vredig. Na de eerste shock gaf het enorm veel rust om bij hem te zitten. De kamer gaf ons de kans om zonder pottenkijkers en tijdsdruk in alle sereniteit te wennen aan het idee… In de donkere dagen die volgden konden we papa vaak bezoeken. Zelfs op kerstdag konden we samen zitten.  Met de badge raakten we probleemloos binnen en we gingen als de nood er was. Soms een uurtje, soms gewoon even vijf minuutjes binnen en buiten. En het deed deugd. We hadden er wat foto’s bijgehaald en er stonden bloemen en het was er zelfs gezellig. 

Omdat we geen echt groetmoment hadden, waren er toch een aantal intimi die op deze manier de kans kregen om hun laatste groet te brengen in ons bijzijn op een afgesproken moment. De kleine groep mensen kon ook rustig afscheid nemen en daarna nog wat praten in de zetel. Aan de vooravond van de uitvaart kregen we van Pascal ook de kans om in de kamer te zijn bij het sluiten van de kist. Ook dit leek mij aanvankelijk een beangstigend idee maar het bleek een warm, intiem moment. Ik ben dankbaar dat ik erbij kon zijn toen de kist gesloten werd.

Voor mijn broers, mijn mama en mezelf was de 24 uurskamer heel waardevol. Onze verontwaardiging bij het sterven was zodanig groot en hierdoor kregen we de kans nog wat samen te zijn. Als ik nu op de Singel voorbij rijd, dan wou ik dat ik nog eens kon binnenspringen, gewoon nog even kijken en weer verder gaan… Fam. Meul-Franckaert

Nathalie, oprechte dank om jouw verhaal hier te willen delen.

Wie meer informatie wil over onze 24 uurskamer of zijn eigen verhaal wil delen, kan altijd contact opnemen via het nummer 03 776 05 08 of via mail wase@uitvaartplanner.be.

Deel dit verhaal

Intens afscheid nemen

"Het waren de laatste keren dat we bij haar konden zijn en dat hebben we dan ook gedaan."

Lees het verhaal

Soms even vijf minuutjes…

Voor mijn broers, mijn mama en mezelf was de 24 uurskamer heel waardevol. In de donkere dagen die volgden konden we papa vaak bezoeken. Zelfs op kerstdag konden we samen zitten.

Lees het verhaal

een bijzonder fotoverhaal op een urne

Door de foto’s op de urne te bakken wordt het een authentiek interieurstuk dat ook echt iets zegt over de persoon die overleden is.

Lees het verhaal