Sta bij mijn graf zonder verdriet.
Ik ben niet daar. Ik slaap er niet.
Ik ben de wind in al zijn kracht,
de najaarsregen, zoet en zacht,
de glans op sneeuw onder de maan,
het zonlicht op het rijpend graan.
Ik ben het snelle speels gerucht
van vogels in hun cirkelvlucht
wanneer je ’s ochtends vroeg ontwaakt.
Het licht van sterren dat je raakt.
Sta bij mijn graf en hou je groot.
Ik ben niet daar. Ik ben niet dood.

Deel dit verhaal

In een blauwtje lopen

We willen niet voorop lopen, maar naast je, als mens, onopvallend... intens aanwezig als helpende hand.

Lees het verhaal

Een familiekamer als baken van troost

De 24 uurskamer in De Singel gaf de familie van Chris de mogelijkheid om op gelijk welk moment, als de nood of het verlangen er was, naar de jongeman toe te gaan...

Lees het verhaal

Intens afscheid nemen

"Het waren de laatste keren dat we bij haar konden zijn en dat hebben we dan ook gedaan."

Lees het verhaal